Ներդաշնակությունը մարդկանց միջև հարաբերություններում

Մի անգամ Հինգ Շին իր աշակերտներից մեկի հետ նստած էր փոքրիկ, բայց շատ գեղատեսիլ լճի ափին։ Օդը լցված էր բնության նուրբ բույրերով, քամին հանդարտվել էր, և ջրամբարի հայելային մակերեսը անհավատալի հստակությամբ արտացոլում էր շրջակա ամեն ինչ: Բնության կատարելությունը, նրա հավասարակշռությունն ու մաքրությունը ակամայից ներդաշնակության մտքեր են առաջացրել։– Յանգ Լի, ասա ինձ, թե երբ է քո կարծիքով հաստատվում լիակատար ներդաշնակություն մարդկային հարաբերությունների մեջ:Երիտասարդ և հետաքրքրասեր Յանգ Լին, որը հաճախ ուղեկցում էր ուսուցչին զբոսանքների ժամանակ, ընկավ մտքերի մեջ: Որոշ ժամանակ անց, նայելով բնության ինքնատիպ արտահայտություններին և լճում դրանց արտացոլմանը, որոշեց պատասխանել:-Ինձ թվում է, որ մարդկանց միջև հարաբերություններում ներդաշնակությունը կգա միայն այն ժամանակ, երբ բոլոր մարդիկ գան միասնական կարծիքի, մտածեն նույն կերպ, դառնան միմյանց արտացոլումը: Այդ ժամանակ տարաձայնություններ կամ վեճեր չեն լինի, – երազկոտ ասաց ուսանողը և տխուր ավելացրեց, – բայց արդյո՞ք դա հնարավոր է:– Ոչ, – մտածելով պատասխանեց Հինգ Շին, – դա անհնար է և անհրաժեշտ չէ: Ի վերջո, այս դեպքում ոչ թե ներդաշնակություն կլիներ, անհատականության կորուստ, անհատականություն ։ Մարդիկ հարաբերություններում կդառնային ոչ թե ներդաշնակ, այլ միմյանց ստվեր:Մի փոքր լռելով ՝ իմաստունը ավելացրեց.– Մարդկային հարաբերություններում ներդաշնակությունը հնարավոր կդառնա միայն այն դեպքում, երբ յուրաքանչյուր մարդ կձգտի ոչ թե կարծիքի միասնություն կամ ուրիշների նմանակելու, այլ կհարգի մեկ այլ մարդու ՝ իր անհատականությունն արտահայտելու իրավունքը: